Ciężko powiedzieć jak zareagował klan Tramielów na pojawienie się Amigi 1000, która przypomnijmy, miała swój debiut rynkowy kilka miesięcy po Atari ST. Nowego konkurenta Atari bynajmniej nie zbagatelizowało. Amiga 1000 była zaprojektowana bardziej jako komputer desktopowy, skierowany raczej do klientów instytucjonalnych niż domowych, a więc teoretycznie nie konkurujący z Atari ST. Ciężko jednak nie przyznać racji twierdzeniu, że Amiga nawet w swojej najuboższej wersji wyznaczała nowe standardy graficzne i dźwiękowe w świecie komputerów i Atari musiało szybko przygotować adekwatną odpowiedź.

Choć rok 1985 nie zakończył się dla Atari zbyt dobrze, rosnąca sprzedaż i popularność Atari 520ST napawała optymizmem. Do końca 1985 roku (a więc w cztery miesiące od premiery rynkowej) sprzedano nieco ponad 50 tys. egzemplarzy Atari 520ST na terenie USA choć pierwotnie przewidywano, że uda się sprzedać od 25 do 30 tys. egzemplarzy komputera. Komputer zgodnie z oczekiwaniami rodziny Tramielów stawał się jedną najpopularniejszych platform domowej rozrywki, ale co nie mniej ważne, zyskiwał coraz więcej uznania wśród użytkowników wykorzystujących komputery także do bardziej profesjonalnych zastosowań.

Pomysł wprowadzenia na rynek komputera 16-bitowego zagościł w głowie Jacka Tramiela jeszcze w okresie, gdy stał on na czele firmy Commodore. Jednak w styczniu 1984 roku po konflikcie z największym udziałowcem firmy – Irvinem Gouldem Jack Tramiel opuszcza firmę Commodore i zabiera ze sobą pomysł na stworzenie 16-bitowego komputera domowego oraz część inżynierów Commodore wśród których znalazł się Shiraz Shivji (jeden z głównych projektantów Commodore C64) i Gregg Pratt. Do dziś ciężko jednoznacznie stwierdzić, co stało za decyzją o rezygnacji z Commodore. Na potrzeby tego wpisu istotną informacją jest to, że zarówno Irvin Gould jak i wiele firm współpracujących z Commodore nie było zadowolone ze sposobu zarządzania firmą przez Jacka.